Θεός Σχωρέστον
Μια φράση που την λέγαν παλιά μόλις ακούγανε ότι κάποιος/κάποια πέθανε.
Πως μου ήρθε αυτή η φράση στο μυαλό;
Διαβάζω ένα βιβλίο με τίτλο «Η γιαγιά μου» από τις εκδόσεις Πατάκη. Όταν πέθανε η γιαγιά ο Χότζας φώναξε στο τέλος της κηδείας τρεις φορές Θεός Σχωρέστην. Και μετά ρώτησε τους παρευρισκόμενους: Συγχωρείτε την μακαρίτισσα; Και απάντησαν όλοι Συχωρεμένη, Συχωρεμένη (σελ. 69).
Μου θύμισε αυτό που έλεγε ο φίλος μου Β. Γ. ότι γινόταν και λίγο πιο παλιά και στην Ελλάδα και συγκεκριμένα το θυμάται να γίνεται στο χωριό του Στράτο Αιτωλοακαρνανίας.
Στο τέλος της κηδείας έλεγε ο παπάς Θεός Σχωρέστον/Σχωρέστην και το εκκλησίασμα επαναλάμβανε Θεός Σχωρέστον/Σχωρέστη.
Πέρασε και αυτό. Τώρα ντρεπόμαστε να τα πούμε αυτά. Μήπως δεν κάνουμε καλά;
ενδιαφέρον βιβλίο (και εξαιρετικά ενδιαφέρον ιστολόγιο).
είναι μυθοστόρημα το βιβλίο ή είναι αληθινή ιστορία;
Σας ευχαριστώ. Το βιβλίο φαίνεται να είναι αληθινή ιστορία.
γιατι ποιος είπε οτι δεν το λεμε τώρα. Η πλέον συνήθης ρήση σε αυτές τις περιπτώσεις!!!
Έχεις δίκιο, ντρεπομσστε να πούμε θεός Σχωρέστον!