Κριτική Σκέψη (Ορισμοί)

Θα αποπειραθώ να συγκεντρώσω ορισμούς για την Κριτική Σκέψη η οποία είναι αρκετά επίκαιρη έννοια στα εκπαιδευτικά δρώμενα.

Παραθέτω τους παρακάτω ορισμούς γιατί όλοι μιλάμε για κριτική σκέψη αλλά εννοούμε όλοι το ίδιο ή αποδίδουμε διαφορετικό περιεχόμενο;

Ορισμός κατά Ματσαγγούρα (από το βιβλίο του  «Στρατηγικές Διδασκαλίας: Η Κριτική Σκέψη στη Διδακτική Πράξη, Gutenberg, 2002»).

Κριτική Σκέψη είναι η νοητικό-συναισθηματική λειτουργία που ενεργοποιεί επιλεκτικά και συνδυαστικά γνωστικές δεξιότητες, λογικούς συλλογισμούς και μεταγνωστικές στρατηγικές, με την βοήθεια των οποίων το άτομο επεξεργάζεται τα δεδομένα με λογικό τρόπο και αποστασιοποιημένο από τις προσωπικές του πεποιθήσεις και προκαταλήψεις, προκειμένου να δαμάσει το πλήθος των ετερογενών στοιχείων τους, ώστε τελικά να καταλήξει σε έγκυρα και λογικά συμπεράσματα, διαπιστώσεις, κρίσεις, πεποιθήσεις και επιλογές δράσης.

Ορισμός κατά Γιανναρά

Ορίζουμε την Κριτική Σκέψη ως ανάγκη και τρόπο να κρίνουμε (δια-κρίνουμε, ξεχωρίζουμε) τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο, τι ορθό και τι λάθος, τι πραγματικό και τι φαντασιώδες – ποια πληροφορία των ατομικών αισθήσεων ή ποια σύλληψη του ατομικού νου συνιστά έγκυρη και ποια μη έγκυρη γνώση.

Ορισμός κατά Lipman (από το βιβλίο «Η σκέψη στην εκπαίδευση  Πατάκης»)

Η Κριτική Σκέψη είναι σκέψη που διευκολύνει την κρίση, διότι βασίζεται σε κριτήρια, είναι αυτοδιορθωτική και αντιλαμβάνεται τις διαφορές καταστάσεων

 

στο Κεφάλαιο 8 στο βιβλίο» Οι σκοποί της εκπαίδευσης» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο υπάρχουν και άλλοι ορισμοί τους οποίους δεν συμπεριέλαβα λόγω της κριτικής που υφίστανται στο συγκεκριμένο κεφάλαιο

συνεχίζεται…