Μια μεταφορά για τον Η/Υ

• Ο Υπολογιστής αντιστοιχεί στη Κουζίνα σαν Δωμάτιο
• Η CPU αντιστοιχεί σε  Σεφ
• Το Πρόγραμμα  αντιστοιχεί σε  Συνταγή
• Η RAM αντιστοιχεί στον Πάγκο της κουζίνας
• Ο Σκληρός Δίσκος (ή κ άλλες συσκευες αποθήκευσης) αντιστοιχεί σε Ντουλάπια κ Ψυγείο,

πηγή: Everything I Needed to Know About Teaching I Learned in Kindergarten: Bringing Elementary Education Techniques to Undergraduate Computer Science Classes

 

Αποτελεσματική Μάθηση (Visible Learning)

Δύο Βίντεο για αυτά που μετράνε πολύ και αυτά που δεν μετράνε τόσο στην Διδασκαλία και την Μάθηση. Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης ενθαρρύνεται να μελετήσει και το αντίστοιχο βιβλίο.

 

Φαινόμενο Ringelmann

Φαινόμενο Ringelmann ή (Κοινωνική Οκνηρία -Social Loafing-)

Όταν πολλά άτομα ασχολούνται ταυτόχρονα με το ίδιο έργο, εργάζονται πολύ λιγότερο απ’ όσο εργάζονται όταν ασχολούνται μόνα τους με το έργο αυτό.

 

Δείτε και το σχετικό βίντεο!

The Ringelmann Effect from Philip Aschliman on Vimeo.

Κάποιος θα παρατηρήσει ότι αυτό ισχύει μόνο για δεξιότητες χαμηλού γνωστικού επίπεδου. Όμως ισχύει για δεξιότητες Υψηλών Γνωστικών Δεξιότητων σύμφωνα με Ingham et. al. (1974).

 

Αυτό το φαινόμενο μου εξηγεί ως ένα βαθμό γιατί δεν μάθαινα ποτέ στα εργαστήρια στο Πανεπιστήμιο που ήταν ομαδικά ή γιατί με κυνήγαγαν οι συστρατιώτες μου ότι δεν έβαζα πολύ δύναμη όταν κάναμε Μάκτρο (καθαρισμός πυροβόλων).

Και αυτό το φαινόμενο εξηγεί γιατί πολλάκις η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία αποτυγχάνει.

 

Βιβλιογραφία

Παπαστάμου Στ. (2008). Εισαγωγή στην Κοινωνική Ψυχολογία. Τόμος Α. Εκδόσεις Πεδίο

Ingham, A.G., Levinger, G., Graves, J., & Peckham, V. (1974). The Ringelmann effect: Studies of group size and group performance. Journal of Experimental Social Psychology, 10, 371–384.

http://en.wikipedia.org/wiki/Ringelmann_effect

http://en.wikipedia.org/wiki/Social_loafing

Κριτήρια Επιλογής των Πανελλαδικά Εξεταζόμενων Μαθημάτων

Το 1993 συμμετείχα για πρώτη και ευτυχώς τελευταία φορά στην ψυχοφθόρα δοκιμασία των πανελλαδικών εξετάσεων. Έδωσα  4 μαθήματα Έκθεση Μαθηματικά Φυσική και Χημεία. Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά στα μαθήματα. Έγιναν κάμποσες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Τα παιδιά έδιναν εξετάσεις και στη Β Λυκείου και στη Γ Λυκείου.   11 μαθήματα αν θυμάμαι καλά 9 μαθήματα αν επίσης θυμάμαι καλά και τα τελευταία χρόνια νομίζω 6 μαθήματα +1 τις Αρχές Οικονομίας που ήταν προαιρετικό.   Αναφέρομαι στη Γ Λυκείου.

Οι Πανελλαδικές τελικά περιοριστήκαν μόνο στη Γ Λυκείου.

Στην Τεχνολογική Κατεύθυνση έδιναν μέχρι και φέτος 2013 αντί για Χημεία που έδωσα εγώ το1993  Ανάπτυξη Εφαρμογών Σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον ή Ηλεκτρολογία.

Με ποια κριτήρια αποφασίζονταν τα πανελλαδικά μαθήματα;

Μέχρι τώρα πίστευα ότι το βασικό κριτήριο ήταν το εξής:

Εξετάζεσαι στα Μαθήματα που θα σου είναι πιο χρήσιμα στο Πανεπιστήμιο και προστίθενται και κάποια άλλα (ανάλογα με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που σιγά σιγά καταργήθηκαν). Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι αυτό δεν μου απαντά για την Ηλεκτρολογία. Στη σχολή που πέρασα Χημεία δεν χρειάστηκα ενώ αντίθετα θα το μάθημα Ανάπτυξη Εφαρμογών Σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον θα μου ήταν ασύγκριτα πιο χρήσιμο.

Τώρα τα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα ξανά-αλλάζουν και επιστρέφουμε στη Χημείαπου δεν δίνεται σαν επιλογή αλλά υποχρεωτικά.

Στις περισσότερες σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ διδάσκεται προγραμματισμός. Ακόμα και σε σχολές που δεν είναι σχετικές με Πληροφορική όπως Φυσικό ή Μαθηματικό διδάσκεται Προγραμματισμός.  Αντίθετα Χημεία υπάρχει μόνο σε σχολές που συνδέονται με Χημεία.

Γιατί διδάσκεται προγραμματισμός σε πολλά ΑΕΙ και ΤΕΙ; Ένας λόγος αν θες να μοντελοποιησεις κάτι ακόμα και χημικό φαινόμενο χρειάζεσαι ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ. Ακόμα και το Matlab είναι προγραμματισμός!

Γιατί καταργείται το Μάθημα Ανάπτυξη Εφαρμογών Σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον από Πανελλαδικά Εξεταζόμενο και αντικαθίσταται με Χημεία;

Με ποια παιδαγωγικά κριτήρια γίνεται αυτή η αλλαγή; ή Με Ποια κριτήρια (αν υπάρχουν) γίνεται αυτή η αλλαγή;

Βέβαια οι πρόσφατες αλλαγές

Τροικά Παιδεία

Δυστυχώς καμία κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια που καταλαβαίνω δεν νοιάστηκε για την ΠΑΙΔΕΙΑ.

Στα ΛΟΓΙΑ ενδιαφερόταν  αλλά στα ΛΟΓΙΑ κτίζω ανώγια και κατώγια. Οι ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ πέταγαν πυροτεχνήματα για να ικανοποιήσουν ημέτερους, ομάδες πίεσης, οικονομικά συμφέροντα κ.α.

Παραδείγματα:

• Ολυμπιακή Παιδεία. Θεσμός Πυροτέχνημα.
• Ιταλική/Ισπανική γλώσσα. Παραλίγο να καταργηθεί.
• Πληροφορική. Χρήση Η/Υ ή Επιστήμη ή και τα Δυο. Διορισμοί εκπαιδευτικών άνευ πλάνου και μακροπρόθεσμου προγραμματισμού.
• Κατάργηση Ειδικοτήτων με επιχειρήματα του κ…λ….
• Διαδραστικοί Πίνακες. Εκπαιδευτική Τεχνολογία με ασαφή εκπαιδευτικά οφέλη.

Δεν τους ενδιαφέρει η Προσωπικότητα τους αλλά το Ντύσιμό τους

Δεν τους ενδιαφέρει το ΝΟΗΜΑ των λεγομένων τους αλλά μόνο ο ΛΟΓΟΣ τους.

Δεν τους ενδιαφέρει το ΕΙΝΑΙ της Εκπαίδευσης αλλά το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ.

Δεν τους ενδιαφέρει η ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ του Εκπαιδευτικού Συστήματος ούτε καν της Διοίκησης της Εκπαίδευσης αλλά το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ.

Δεν τους ενδιαφέρει ΤΙΠΟΤΑ γιατί δεν έχουν ΑΡΧΕΣ και ΑΞΙΕΣ.

 

 

Πες μου τι διαβάζεις να σου πω ποιος είσαι;

Συνέχεια εμπεδώνω στις διαπροσωπικές σχέσεις το «Πες μου τι διαβάζεις να σου πω ποιος είσαι;»

Αυτά που διαβάζουμε μας ασκούν επίδραση και περισσότερη επίδραση μας ασκούν αυτά που επιλέγουμε μόνοι μας να διαβάσουμε και όχι αυτά που μας συστήνουν οι άλλοι.

Βέβαια το ίδιο ισχύει και για τι σειρές/ταινίες βλέπουμε, σε τι ιστοσελίδες πλοηγούμαστε.

Στο πως εισπράττουμε αυτά που διαβάζουμε επιδρούν επίσης η πνευματική μας καλλιέργεια, οι αντιλήψεις μας, οι προκαταλήψεις μας, τα πάθη και οι αδυναμίες μας.

Δεν είναι τυχαίο που τώρα τελευταία έγινε της μόδας στην εκπαίδευση η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης.

Και επίσης δεν είναι τυχαίο ότι οι νοητικές μας αντιλήψεις για ένα θέμα που έχουμε σχηματίσει «μόνοι» μας αποσταθεροποιούνται δύσκολα ακόμα όπως υποστηρίζει η θεωρία του εποικοδομισμού.

Τι να πω; ΠΡΟΣΟΧΗ!

Είμαστε ότι διαβάζουμε, Είμαστε ότι ακούμε, Είμαστε ότι βλέπουμε, Είμαστε ότι Επιλέγουμε.

Επιστημονικές Δημοσιεύσεις για την μάθηση μέσω Επίλυσης Προβλήματος

Συλλογή Δημοσιεύσεων για την Μάθηση μέσω Επίλυσης Προβλήματος (Problem-based Learning)

lbanese, M., & Mitchell, S. (1993). Problem-based learning: A review of literature on its outcomes and implementation issues. Academic Medicine, 68(1), 52–81.

Dochy, F., Segers, M., Van den Bossche, P., & Gijbels, D. (2003). Effects of problem-based learning: A meta-analysis. Learning and instruction: The journal of the European Association for Research on Learning and Instruction, 13, 533–568.

Gijbels, D., Dochy, F., Van den Bossche, P., & Segers, M. (2005). Effects of problem-based learning: A meta-analysis from the angle of assessment. Review of Educational Research, 75(1), 27–61.

Norman, g. R., & Schmidt, H. G. (1992). The psychological basis of problem-based learning: A review of the evidence. Academic Medicine, 67 (9), 557-565.

Savery, J. R. (2006). Overview of problem-based learning: Definitions and distinctions. The Interdisciplinary Journal of Problem-based Learning, 1(1), 9–20.

Savery, J. R., & Duffy, T. M. (1995). Problem based learning: An instructional model and its constructivist framework. Educational Technology, 35(5), 31–38.

Vernon, D. T., & Blake, R. L. (1993). Does problem-based learning work? A meta-analysis of evaluative research. Academic Medicine, 68(7), 550–563.

Walker, A., & Leary, H. (2009). A problem based learning meta analysis: Differences across problem types, implementation types, disciplines, and assessment levels. Interdisciplinary Journal of Problem Based Learning, 3(1), 6–28.

Παιδαγωγικά Υποδείγματα Διδασκαλίας

Μια ενδιαφέρουσα ιδέα που έχει αναπτυχθεί στα πλαίσια της διδασκαλίας προγραμματισμού είναι τα παιδαγωγικά υποδείγματα διδασκαλίας.

Τα συγκεκριμένα υποδείγματα βέβαια μπορεί να επεκταθούν και σ’ άλλα γνωστικά αντικείμενα με τις απαραίτητες τροποποιήσεις.

Παρακάτω σημειώνω τους συνδέσμους που μπορείτε να βρείτε τα υποδείγματα:

• 14 παιδαγωγικά υποδείγματα διδασκαλίας
• Μερικά παιδαγωγικά υποδείγματα διδασκαλίας 

 

Η Ανατομία του Καλού Εκπαιδευτικού

Θα συμπεριλάβω στην ανάρτηση δυο αναρτήσεις που συνάντησα που μια πρώτη ανάγνωση δείχνουν διαφορετικές αλλά κατά την γνώμη μου δεν είναι.

Η πρώτη ανάρτηση είναι από το Ιστολόγιο του Λάμπρου Μπουκουβάλα με τίτλο «Ο καλός Δάσκαλος κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο». 

Ο Χρυσόστομος (ένας από τους τρεις Ιεράρχες) μας διδάσκει:

• Ο καλός δάσκαλος εμπνέει, προσελκύει και πείθει, (MG. 57327).
• Δεν είναι εγωιστής ούτε αλαζόνας, δε διακρίνεται για το εξουσιαστικό του ύφος, έχει πνεύμα μαθητείας, δεν περιαυτολογεί.
• Είναι ταπεινός έχοντας συναίσθηση των ατελειών και αδυναμιών του.
• Γνωρίζει καλά «ότι η επιείκεια είναι πιο δυνατή από τη βία» (MG. 57,61 ).
• Ο παιδαγωγός πρέπει να επιδεικνύει δημοκρατικό πνεύμα και να σέβεται τη γνώμη των μαθητών του (MG. 60,35-36).
• Απέναντι τους να είναι απλός, ειλικρινής, απονήρευτος, άδολος.
• Να αποφεύγει την ειρωνεία και την υποκρισία (MG. 61,404-406 ).
• Οι δάσκαλοι δεν πρέπει να είναι φορτικοί και πιεστικοί αλλά φιλόστοργοι (MG. 62,402-403 ). Οφείλουν να υπερβάλλουν σε φιλοστοργία τους φυσικούς πατέρες. «Ο λόγος (του δασκάλου)», λέει ο Χρυσόστομος πρέπει να είναι «λόγος ανθρώπου που διδάσκει μάλλον παρά ελέγχει, που παιδαγωγεί παρά τιμωρεί, που βάζει τάξη παρά που διαπομπεύει, που διορθώνει παρά που επεμβαίνει στη ζωή του άλλου (του μαθητού)» (MG. 61 593-594).

Τα βασικά στοιχεία της αληθινής παιδείας για τους Τρεις Ιεράρχες είναι: η αγάπη, η ελευθερία και ο σεβασμός του ανθρώπινου προσώπου. Και οι τρεις τονίζουν πως η σχέση παιδαγωγού μαθητή είναι μια σχέση ελευθερίας και δημιουργίας. Ο διάλογος είναι το καλύτερο μέσο για να επιτευχθεί ο σκοπός της αγωγής. Η εξουσιαστικότητα και ο δογματισμός όχι μόνο δείχνουν έλλειψη αγάπης (M.G. 62,404), αλλά και δε φέρνουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο εκπαιδευτικός οφείλει πρώτιστα να σέβεται το δώρο της ελευθερίας που χάρισε ο δημιουργός στα παιδιά και να μη φυλακίζει τις ανησυχίες τους, αλλά να ανοίγει δρόμους.

Η δεύτερη ανάρτηση την βρήκα στο Twitter από την SmaragdaPapadopoulou

Νομίζω ότι  Τρεις Ιεράρχες ήταν και είναι Μεγάλοι Δάσκαλοι επειδή α

11 Στοιχεία για Σύγχρονο Θεωρητικό Παιδαγωγικό Background

Ο φίλος μου ο Θόδωρος είναι ασφαλιστής. Ασχολείται όμως και με την εκπαίδευση κάνοντας Κατηχητικά. Και πραγματικά έχει το χάρισμα της διδασκαλίας . Μου ζήτησε να του δώσω ένα βιβλίο να διαβάσει ένα βιβλίο για συνεργατική διδασκαλία και του έδωσα  το Ομαδική Διδασκαλία, Θεμελίωση και παραδείγματα.  Εγώ βέβαια δεν το χω διαβάσει.

Ο φίλος μου κατέληξε στα εξής συμπεράσματα διαβάζοντας το:

1. Η διδασκαλία πρέπει να γίνεται στη βάση του βιωματικού τρόπου μάθησης της καθημερινότητας.
2. Η μορφή ανώτερου-κατώτερου, καθώς και η φρονηματική διδασκαλία δεν αποτελούν διεισδυτικούς τρόπους μάθησης
3. Η μεταφύτευση, επίσης δεν αποτελεί διεισδυτικό τρόπο εκπαίδευσης
4. Η  μονοδρομική διδασκαλία σήμερα θεωρείται άκρως αποτυχημένη μέθοδος εκπαίδευσης. Ο εκπαιδευόμενος πρέπει να έχει χώρο, να αναπτύξει τις απόψεις του, να εκφραστεί, να αναπτύξει την κριτική του ικανότητα, μέσω της επαγωγικής και παραγωγικής σκέψης, ειδάλλως το πραγματευόμενο αντικείμενο δεν γίνεται ουσιαστικά κατανοητό.
5. Η μηχανοποιημένη διδασκαλία δεν είναι επιδραστική. Το μάθημα πρέπει να έχει διαρκώς την αίσθηση του απρόοπτου και του νέου
6. Το μάθημα, πρέπει να κεντρίζει τον ενδιαφερόμενο
7.  Ο αυτοσχεδιασμός είναι απαραίτητο στοιχείο μίας διεισδυτικής διδασκαλίας
8. Η διδασκαλία πρέπει να ομαδική, καθώς και οι στόχοι. Διδασκαλία δίχως στόχους δε νοείται.
9. Η διδασκαλία πρέπει να είναι συνεργατική. Η μη συνεργατική διδασκαλία ενισχύει το εγώ. Η αυστηρή πειθαρχεία επίσης, όπως και η φρονηματική ηθικολογία οδηγεί σε εγωκεντρική διδασκαλία και αποτρέπει την κοινωνική συμμετοχή.
10. Η εμπιστοσύνη μεταξύ εκπαιδευόμενου και εκπαιδευτή προέρχεται μέσα από ένα κλίμα ειλικρίνειας και ισότητας. Ο εκπαιδευτής πρέπει να κερδίσει τη θέση του μέσω των γνώσεων και των μεθόδων του, ενώ πρέπει να αντιλαμβάνεται το ασυνείδητο κομμάτι των επιδιώξεων της ομάδας, πράγμα που επιτυγχάνουν οι κορυφαίοι εκπαιδευτές.
11. Ομαδική εργασία και ισότιμη συζήτηση οδηγούν σε ωρίμανση της προσωπικότητας και κοινωνικοποίηση. Έτσι μόνο το παιδί μαθαίνει την ύπαρξη του ως εμείς και όχι ως εγώ! μαθαίνει να προσδιορίζεται από την κοινωνική συμμετοχή.

Τέλος η παιδεία πρέπει να έχει πάντοτε θεωρητικό υπόβαθρο, αλλά και πρακτικό-βιωματικό, ειδάλλως είναι ακρωτηριασμένη!